توضیحات

دارچین یکی از ادویه جاتی می باشد که امروزه در علم روز پزشکی نیز علاوه بر طب سنتی از آن بهره برده می شود. طبق تحقیقاتی که اخیرا صورت گرفته مصرف روزانه دارچین در گروه مورد آزمایش باعث کاهش محسوس قند خون آن ها شد. ارزش غذایی موجود در هر 10 گرم دارچین شامل: 24.7 کیلو کالری انرژی، 0.12 گرم چربی، 8.06 گرم کربوهیدرات و 0.4 گرم پروتئین می باشد. ماده اصلی دارچین و علت مزه شیرین آن سینامون آلدوئید می باشد. دارچین از پوست نوعی درخت تهیه می شود که معمولا به شکل پودر درآمده همراه با چای مصرف می شود. دارچین برای سلامتی انسان از جهات مختلف اثرگذار می باشد. در زیر بخشی از خواص مهم دارچین و تاثیری که بر بدن ما دارد آورده می شود.

خواص ادویه دارچین:

یکی از مهمترین خاصیت های این ادویه خاصیت ضد دیابتی و ضد چربی آن می باشد. طبق یک تحقیق که بر روی تعدادی از افراد انجام شد مصرف روزانه یک گرم دارچین به مدت چهل روز باعث کاهش سی درصدی قند خون و چربی خون شد.

مصرف دارچین به همراه عسل می تواند خاصیت کم اشتهایی و سیری را برای فرد به ارمغان داشته باشد که در طولانی مدت می تواند در کاهش وزن افراد تاثیر داشته باشد. همچنین مصرف این ادویه شیرین باعث کاهش چربی بدن و در عوض افزایش ماهیچه شود.

طبق یک تحقیق که پزشکان در مجله علمی پلوس وان منتشر کرده اند نشان داد مصرف CCPPT که در چوب دارچین وجود دارد باعث کاهش چشمگیر رشد آلزایمر در موش های آزمایشگاهی شد. همچنین تحقیقات نشان داد مصرف دارچین در تقویت حافظه و قدرت یادگیری افراد تاثیر خوبی داشته است.

دارچین برای بیماری های دهان و دندان نیز مفید است. می توان هر روز یک قاشق چای خوری دارچین را به همراه نصب قاشق چای خوری پودر میخک را ترکیب و بر روی مسواک خیس آغشته کرد و به دندان ها کشید. همچنین از دارچین برای سفیدکنندگی و از بین بردن جرم های دندان استفاده کرد.

سایر خواص دارچین (عکس)

• جلوگیری از کپک زدگی
• درمان برفک دهان
• درمان عفونت
• التیام بخشی
• درمان درد
• رفع سوءهاضمه
• خواص آنتی اکسیدانی
• تقویت نیروی جنسی

گیاه شناسی:

درختی است همیشه سبز از خانواده برگ بو به ارتفاع 5 تا 7 متر که از تمام قسمت های آن بوی معطر دارچین استشمام می شود. این گیاه دارای برگ های متقابل، بیضوی، دراز و گل های سفید مایل به زرد و مجتمع به صورت خوشه با 12 پرچم در 4 ردیف و میوه سته به رنگ قهوه ای مایل به آبی است. این درخت در سیلان و هندوستان می روید. قسمت مورد استفاده این گیاه دارویی پوست آن است.

مواد موثره:

پوست گیاه دارای 0.5 تا 2.5 درصد اسانس است که قسمت عمده آن سینام آلدئید، اوژنل و ترانس اسید سینامیک تشکیل می دهد. همچنین ترکیبات فنیل پروپانی دیگری مثل هیدروکسی سینام آلدئید، ارتومتوکسی سینام آلدئید، سینامیل الکل و استات آن و ترکیبات ترپنی در اسانس یافت می شود.

در پوست گیاه تانن، موسیلاژ، پروسیانیدین های اولیگومری و مقادیر جزیی از کومارین نیز وجود دارد.

عوارض جانبی:

مصرف مقادیر زیاد دارچین یا مقادیر متوسط اسانس آن گاها سبب تاکی کاردی و افزایش حرکات دودی روده ای، تحریک تنفسی و تعریق از طریق تحریک مرکز وازوموتور می شود و به دنبال آن فاز آرامش مرکزی که مشخصه آن خواب آلودگی و تضعیف است، ایجاد می گردد. گاهی نیز واکنش های حساسیتی بر روی پوست و غشاء موکوسی ایجاد می شود.

میزان مصرف:

در حدود 150 میلی لیتر آب جوش را بر روی 0.5 تا 1 گرم دارچین ( یک قاشق چایخوری کوچک و پر ) ریخته و پس از 10 دقیقه صاف نموده و همراه با غذا دو یا سه بار در روز مصرف شود.