توضیحات

کچوله یکی از دانه های مقوی و پر انرژی است که دارای خاصیت درمانی می باشد. نام دیگر این گیاه به نام جوزالقی است. این دانه همان تخم درخت برمکیه است. از این دانه استرکنین بدست می آورند که برای درمان یبوست بسیار مفید است. این دانه در آسیا و اروپا، و بیشتر در شهرهای مازندران و تنکابن کشت می کنند و آن با نام کلاج دارو می شناسند. کچوله دارای ریشه تلخ و خشک می باشد که به شکل پهن و گرد است. برای اینکه بتوانید ریشه این گیاه را مصرف کنید؛ باید چند روز آن در آب خیس کنید، سپس به وسیله سوهان ریز ریز کنید و مصرف کنید. کچوله دارای برگ های قرمز با خال های سفید است، که کمی کوچکتر از برگ های گل بنفشه می باشد.

همچنین از کچوله گیاه گلوکوزیدی به نام سیمارین بدست می آید. می توان از برخی گونه های گیاه کچوله به عنوان یک گیاه زینتی استفاده کرد. دانه های این گیاه دارای طعمی تلخ و سوزانی است. هر یک از کچوله ها دارای پنج عدد گلبرگ می باشد که در اطراف هر میوه آن دو برگ طویل وجود دارد. این گیاه در کنار خاصیت درمانی که دارد سمی نیز هست، در نتیجه در زمان مصرف باید دقت کنید که به اندازه مجاز از آن را مصرف کنید.

کچوله دارای طبیعت گرم و خشک می باشد. از این گیاه برای درمان بیماری اگزما و سیاتیک استفاده می کنند. همچنین برای درمان کهیر و درد مفاصل می‌توان از ضماد آن بهره برد. مصرف بیش از اندازه آن مستی آور است، ولی در حد مجاز برای آرامش اعصاب بسیار مفید است. در هنگام خارش بدن می توان از کچوله استفاده کرد. همچنین از ضماد آن برای درمان فلج عضلات می توان استفاده کرد. برای درمان کمر درد نیز بسیار مفید است.